زنی حدوداً نود ساله را می شناختم كه هرگز از هیچ چیز ، ناراحت نمی شد او هیچگاه عصبی نبود ، پیوسته آرام و پر نشاط ، همیشه در آرامشی خدایی بود. با همه كس و همه چیز و حتی خودش در آرامش بود. از اوپرسیدند چگونه می تواند تحت همه شرایط ، آسوده خاطر باشد؟ زن پاسخ داد: "من هر شب كودكی می شوم و قبل از خواب به گوشه ای ساكت و خاموش می روم. در سكوت به خدا فكر می كنم ، همه نگرانی ها ، تشویق ها ومسائل روز را یك یك بر دامان خدا می گذارم ؛ اگر از كاری كه كرده ام یا حرفی كه زده ام احساس گناه كنم ، اگر كسی را رنجانده باشم ، این ها را در سكوت به خدا می گویم و از "او" طلب بخشایش می كنم و بخشایش او را می پذیرم . اگر نگران چیزی باشم ، آن را به خدا می سپارم و رهایش میكنم... اگراحساس تنهایی كنم ویا تصوركنم كهكسی مرا دوست ندارد ، همه را به خدا میگویم وآنگاه خدا مرا درآغوش پرمهرش میگیرد. همیشه وقتی كه به اینترتیب همه چیز را رها میکنم و به خدا می سپارم، آرامش عظیمی می یابم و همه فشارها ، تشویق ها و مصیبتها ناپدید می شوند." بسیاری از ما می كوشیم كه بار مشكلاتمان را به تنهایی تحمل كنیم و یا چاره ای برای آنها بیابیم. همین امروز این بارها را فرو افكنید ، آنها را به خدا بسپارید ؛ در سكوت مشكلات خود را یك یك به خدا بگویید ،دعا كنید تا چاره ای پیدا كنید ، صمیمانه دعا كنید و ایمان داشته باشید كه خداوند شما را تنها نمی گذارد... هر روز كه از خواب بیدار می شوید دعا كنید: "خدایا! ای پناه بی پناهان ، ای خدای بی كسان! سكان زندگی خود را به دست های ایمن "تو" میسپارم" بدین ترتیب خواهید دید كه مشكلات نمی توانند بر شما غلبه كنند... هرگاه احساس میكنید تشویش در وجودتان افزایش می یابد،فقط لبخند بزنید بدین ترتیب تشویق را در هم میشكند و آرامش می یابید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: